Sinds begin 2019 wonen en werken Paul en Anette Hollander in Zambia. Ze lieten hun twee volwassen kinderen, huis en haard achter. Niet voor een periode van twee jaar, maar totdat God hen duidelijk maakt dat Hij andere plannen voor ze heeft. “Ik had het prima naar mijn zin in Nederland”, vertelt Paul. “Het was dus geen carrièrestap of ‘Ik vertrek en we zien wel’, maar een keuze voor het leven.
Het duurde ook echt een paar jaar voordat Paul er ‘klaar’ voor was. “Bij mij was dat dat anders”, deelt Anette. Ik heb altijd wel gezegd: ‘waar het Woord niet is, daar moet ik naartoe’. Dat gold voor Paul ook echt wel, maar dan het liefst binnen de grenzen van ons land. Niet zo ver daarbuiten.” Het besef kwam langzaam. Paul: “Op een gegeven moment wist ik dat ik het leven dat ik hier had, moest gaan opgeven voor de zending.” Met dat besef, kwam er ook een soort rust. “Dan gebeuren er ineens dingen die je een bepaalde richting induwen, waarbij we werden geleid naar Zambia.” Ze googelden naar mogelijkheden voor zendingswerk in Zambia en kwamen uit bij OM. Na een discipelschapstraining vestigden ze zich in september 2019 in de stad Ndola.
Neem je baan op en ga
In Nederland werkte Anette als verpleegkundige. In Ndola doet ze veel kinderwerk in het Isubilo Community Center en evangeliseert ze onder moslims in de regio. Paul werkte in de zakelijke dienstverlening en heeft zijn baan meegenomen naar het zendingsveld. Hij probeert het leven van de Zambianen te verbeteren door hen te begeleiden naar economische zelfstandigheid. Ook probeert hij met de verschillende ondernemingen, binnen OM Zambia, deels zelfvoorzienend te worden. Dat is nodig, omdat de inkomsten vanuit het Westen afnemen. “Toen Anette en ik in Ndola kwamen, was er een team van acht mensen, die vooral uitgingen om het Evangelie te delen. Nu werken we in een team van vijftig man! De helft van hen ‘verdient’ het geld, waardoor de andere helft kan uitgaan.” Dat hij ook in Zambia het grootste deel van de dag op kantoor zit, was wel even lastig te accepteren. “Dat eind vliegen om te gaan doen wat ik in Nederland deed. Maar ik werd stilgezet bij teksten over de Levieten. Niet alle Levieten waren predikers (hogepriesters), eigenlijk alleen de stam van Aaron. En zij hadden die ruimte, omdat de andere Levieten het geheel draaiende hielden. Dus ja, ik dacht op een zeepkist te staan en te preken, maar het liep anders. Dit hoort bij moderne zending, neem je baan op en ga.”
God maakt mensen hongerig
De vreugde in de bediening ervaart Anette persoonlijk vooral in de wetenschap dat zij in Gods wil is. “Dat ik doe waar God mij voor heeft gemaakt. Elke dag in de wetenschap dat Hij erbij is. Dat is mijn houvast.” In het werk wordt Anette heel gelukkig als zij ziet dat God de mensen heeft voorbereid. “In het werk onder de moslims zie ik heel vaak dat God hen hongerig heeft gemaakt, dat ze de Bijbel echt grijpen.” Paul geniet van de ‘team effort’. De klus klaren als team, ieder in zijn of haar eigen kracht. “In de wetenschap dat het gebeurt ondanks ons, niet dankzij ons. We zijn niet trots op wat we doen, maar trots op onze God en dankbaar voor het instrument dat we mogen zijn.”
Uitdagingen
Moeilijke dingen zijn er ook. De afwezigheid van kinderen en andere familie bijvoorbeeld. “God haalt daar wel de scherpe kantjes van af, maar het blijft een gemis. Steeds aanwezig.” Paul vindt het lastig om in een organisatie te werken, waarin de verschillen in persoonlijke geloofsovertuiging soms zo groot zijn. En al die verschillen accepteren, daar ben ik niet zo goed in, Anette kan dat veel beter.” Om de verschillende overtuigingen onderling beter te gaan begrijpen, leidt Paul elke dinsdagmiddag een Bijbelstudie met het team, waarin ook de verschillen worden behandeld. “Want als je wilt evangeliseren, moet je wel hetzelfde Evangelie vertellen. En als je dan verschilt op bepaalde punten, moet je wel weten waarom en dat kunnen beargumenteren. Anders ben je niet geloofwaardig.”
Geen carrièrekeuze, maar roeping
Wat Paul en Anette toekomstige zendelingen vooral mee willen geven is dat ze zeker moeten zijn van hun roeping. “Je moet zeker weten dat het Gods leiding is. Het is geen carrièrekeuze, niet één van de opties. Niet een ‘dit lijkt ons leuk’. Ik denk dat je echt wel gekwalificeerd moet zijn, voorbereid moet zijn, want van de vliegreis word je geen zendeling.” Ook de aard van de roeping is voor iedereen anders. “Ga na wáár God je in wil zetten. Wat is een plek waar jij bij kunt dragen met de talenten die je hebt? Op de één of andere manier willen we in het lichaam van Christus allemaal de mond zijn, maar zonder grote teen kun je niet rennen”, aldus Paul.